Op vakantie..

Hey allemaal,

Nadat ik van meerdere mensen meerdere subtiele hints heb gekregen dat het toch wel erg lang duurde voordat er weer een verhaaltje van mij kwam, kan ik het nu niet langer uitstellen. Dus hierbij..
Waar waren we de vorige keer gebleven? O ja, het weekendje weg. Hmm na het weekendje weg ging het gewone leven weer door. Kids naar school, pianoles, zwemles, muziekles en gymnastiek. Kinderfeestjes, grootouders, doktersbezoeken, ziekenhuisbezoeken, poepluiers, driftbuien maar ook etentjes, naar de bioscoop, terrasje pakken, naar het strand en ijsjes eten. Ja het gewone leven ging weer door.
Een aantal weken geleden (ja, ik weet het, mijn vorige verhaal is lang geleden) ben ik met een aantal meiden naar het winterfestival in Fremantle geweest. Nou dat zou een hele happening zijn beloofde de website. Een ijsbaan, standjes met Chai Latte (een soort mix tussen koffie en thee met veel melk) en delicatessen uit onder andere Duitsland, Mexico en Nederland. Dat zou wel wat worden, vooral omdat de entree ook rond de 20 dollar zat.
Eenmaal aangekomen (een half uur te laat omdat ik de trein weer eens gemist had (mn hostmoeder bracht me en doet aan het australisch kwartiertje) de meiden opgezocht en toen op naar het festival....
En ja.. er was een schaatsbaan.. hij stond half onderwater omdat het te warm is. Winters in Perth halen overdag de temperaturen nog van 23 graden dus dat was niet zo'n slim idee van de organisatie. En verder was er een kraampje met Chai Latte. (een beetje vreemd maar wel lekker voor een keer) en een kraampje met Churros, bratwurst en Jawel: Poffertjes!
Nou, het andere nederlandse meisje, Denise, en ik gingen aan de poffertjes en de duitse meiden gingen aan de bratwurst natuurlijk.
Heerlijk! Nadat we heerlijk gegeten hadden gingen we maar eens verder rond kijken.. maar dat was het. Het o zo grote winterfestival..
Was dat even een tegenvaller. Om de tijd te vullen zijn we maar met zn allen de rest van de middag in de Dôme gaan zitten en daarna met de trein terug. Terug in Perth bleven Maiken, een deense au pair en vriendin, en ik over, en we hadden nog helemaal geen zin om naar huis te gaan. Maiken wist wel een leuke café dus wij op weg. Kwamen we aan in de Shack. Een heus surferscafé met heerlijke cocktails. Na een aantal cocktails maar een burger besteld (het enige wat ze daar serveren) want veel hadden we nog niet gegeten. Inmiddels was het net 8 uur en we gingen op zoek naar een ander cafeetje. In Perth hebben ze nogal een streng deurbeleid in cafés en wij kwamen er met onze sneakers niet in... en het was koopavond dus toen zat er niets op dan maar nieuwe schoenen te gaan kopen. We liepen door de stad en zagen een bordje schoenenwinkel en en pijl naar beneden. Hmm spannend... wij die trap af en kwamen pardoes in een kelder terecht met de mooiste schoenen! We hebben allebei een paar mooie pumps uitgezocht en we konden weer op weg. Toen kwamen we in een soort sportcafé terecht waar het football opstond. Nou, dan zijn er in ieder geval veel jongens te vinden! We hebben maar lekker met de jongens mee staan schreeuwen als iemand een punt scoorde (lees: we hadden geen idee wat er gebeurde, maar als iedereen begon te juichen dan doe je gewoon mee.) Later de avond met de nachttrein vol dronken australiers terug naar het station genomen en daar maar een taxi gebeld.
Een geslaagde avond.

Toen weer een weekje hard gewerkt en toen.... was het tijd voor Bali!
Samen met Dewi, ook een Nederlandse au pair gingen ik een weekje op vakantie.
Dinsdags vertrok ons vliegtuig. Bec bracht ons naar het vliegveld en nadat we ingechecked hadden gingen we even een kopje koffie doen voordat we door de douane gingen. Ja dat dachten we. We hadden de koffie net op tafel toen het bordje aangaf dat we naar onze gate moesten. S**t dat word rennen. Wij door de douane, waar we gelukkig snel doorheen waren en op naar de gate... en daar bleven we nog 20 minuten wachten voordat we in mochten stappen. Nou ja, ik had mn Ipad mee dus maar even heerlijk gebruik gemaakt van de gratis WiFi.
Aangekomen in Indonesië moesten we ons visum kopen. Dit kan voor 25 Amerikaanse dollar die je in contanten moet betalen. Dit hadden we al gewisseld op het vliegveld van Perth dus wij in de rij. Toen we dit gekocht hadden moesten we naar de volgende rij.. om het visum in je paspoort te laten stempelen.. Een voordeel was toen we door de rijen door waren dat onze koffers al klaar stonden. Twee balinesen stonden bij de koffers en vroegen welke onze waren. Toen wij die aanwezen grepen ze de koffer en gingen ze ervandoor, ondertussen gebarend dat wij ze moesten volgen. Wij ze dus maar snel volgen en we kwamen bij een lange rij voor de douane terecht. Maar de mannetjes liepen gewoon de rij voorbij, ondertussen nog steeds gebarend dat wij ze moesten volgen. Ze gaven onze douane formulieren af en gooiden de koffers op de band. Dat scheelde ons weer een tijd wachten :D Toen stonden we bij de uitgang en wouden ze geld zien natuurlijk.. nou voor de moeite hebben we ze maar wat gegeven.
Bij de uitgaan stond Jimmy klaar met een bordje met onze naam erop. Jimmy is een vriend van Dewi haar hostfamilie en hij heeft een taxi bedrijf op bali. Wij hadden zijn nummer gekregen en hem gesmst hoelaat wij zouden aankomen. Mooi geregeld!
De eerste 3 nachten sliepen we in Kuta. Ons hotel stond in een klein steegje vol met straatverkopers. Er paste nauwelijks een auto door en Jimmy vertelde ons dat dit eigenlijk gewoon tweerichtingsverkeer is. Als er iemand aan de andere kant aankwam dan ging je achteruit ergens bij een hotel wachten totdat ze er langs waren. En dit terwijl de scooters en lopers gewoon door blijven gaan. Complete chaos dus. Elke keer als wij het hotel uitkwamen, of zelfs nog op de stoep stonden dan werden we belaagd. Transport? Zonnebril? Slippers? Massage? No, No, No, No. Zo!
Woensdags zijn we heerlijk naar het strand geweest en hebben we Kuta bekeken. Veel winkels en kleine straatjes met mooie gebouwen. Donderdags hebben we Jimmy gebeld en die heeft ons naar Uluwatu gebracht. Dat ligt in het uiterste zuiden en daar is een mooie tempel. Na een lange reis, er was onderweg een ongeluk gebeurd, kwamen we aan. Jimmy haalde een stok uit de auto... eeh??.. voor de apen vertelde hij. Die stelen alles van je als je niet oppast. En ja hoor, bij het maken van een foto kwam een aapje razendsnel dichterbij in een poging mijn bril te jatten.. maar gelukkig was daar onze reddende balinees Jimmy, die met zijn stok de aap duidelijk maakte dat er bij ons niets te halen valt. Na de tempel bracht Jimmy ons naar een surfersstrand. Omdat we aan de kust waren was het strand langs een vrij hoge klif waar allemaal winkeltjes en barretjes aan zaten. Hier hebben we even heerlijk rondgelopen waarna we naar de volgende locatie gingen. Jimmy vertelde ons over nog een mooi strand die we moesten zien. Hij bracht ons naar een hotel ingang en hij zou op de parkeerplaats verderop wachten. Toen we het hotel inwouden moesten we betalen. Huh, betalen. Ja inderdaad. Elk 100.000 rp en dat konden we binnen als een tegoed voor eten en drinken gebruiken. Nou ja, doen dan maar. Eenmaal binnen keken we onze ogen uit. Wat een hotel. Super luxe, met prachtige faciliteiten, een heerlijk terras met zwembad, strand en een mooie tuin. en... vol met chinesen. Echt waar, 90% was chinees. Achteraf bleek dat er een bruiloft was, vandaar.
In het hotel maar een heerlijke duik genomen want het waren tropische temperaturen.
Vrijdags gingen we uitchecken in Kuta en op naar ons hotel in Sanur. En dit was echt een vakantiehotel. Een beetje achteraf van de hoofdstraat van het kleine sanur stond het hotel. Met een geweldig zwembad, een spa en heerlijke kamers/huisjes. We hadden een mooi terras, uitzicht op het zwembad en een ligbad in de kamer. Wauw! Alleen hier zat het vol met Nederlanders omdat elke touroperator in Nederland dit hotel onder contract heeft.
Zaterdag hadden we een grand tour geboekt. We hadden een groepstour geboekt maar toen de auto kwam bleken het alleen ons, de chauffeur en gids te zijn. Een privetour, ook goed. De gids vroeg ons vanalles, over wat we graag wilden zien, en wat ons interesseerde. Zo paste hij de tour iets naar onze wensen aan. mooi geregeld! We zijn naar verschillende tempels geweest, een zilversmid, plantages met cacao, koffie, bananen, limoengras etc., de watervallen, het zwarte strand en tot slot de heerlijke warmwaterbronnen. Een lange maar geslaagde dag. De volgende dag zijn we s'ochtends aan ons kleurtje wezen werken bij het zwembad en s'middags wezen parasailen. Dat was gaaf! Met een parachuutje achter de speedboot aan. Wauw wat een uitzicht. Ook zijn we naar Turtle Island geweest waar we met meerdere schildpadden, een slang en vleermuizen op de foto gingen.
Maandag was onze laatste dag en toen zijn we naar het Olifanten SafariPark geweest. Zondagavond waren we net aan het kijken hoe we daar zouden komen, toen een medewerker buiten langsliep. Hij zag de folder en vroeg of we interesse hadden om daar heen te gaan. Hij kende namelijk de vrouw van de eigenaar en kon wel wat regelen. Nou dat lieten we ons niet 2x zeggen. Hij regelde dat we opgehaald werden, lunch kregen en een olifantenrit mochten maken. Super geregeld. Weer waren we de enigen in de auto, en er stond een heerlijk buffet lunch klaar. Na de lunch gingen we op de olifant. Wat hoog! En wat een gehobbel! Maar wel een leuke ervaring. Daarna was er nog een olifantenshow waar ze kunstjes deden zoals tegen een bal aan trappen, een hoepel laten draaien en schilderen.

En toen zat de vakantie er al weer op. We zijn elke avond uit eten geweest, ik heb meer gedronken dan de maanden ervoor in Aussie en heb dingen gedaan waarvan ik nooit dacht dat ik ze zou doen. (Parasailen). Onvergetelijk!

Nu in Australië heb ik nog 3 weken tot mn ouders en Sjeerissa komen en ik kan niet wachten, heb er zo'n zin in!
En dan op 1 september zijn we weer thuis. Ik heb besloten om niet nog langer te blijven omdat het te veel kost, en ik het nu na 6 maanden mooi vind geweest en het tijd is om naar huis te gaan.

Tot gauw allemaal!
Liefs Veronique