Stormachtig weekendje weg

Hallo allemaal,

Hoe gaat het met jullie allemaal? Hier gaat het goed!
Tijd gaat hier zoo snel! Ik realiseerde me pasgeleden dat ik hier nog maar 10 weken zou zijn en dat ik nog wel wat meer van de omgeving wou zien. Bec kwam met het plan om met de meiden een weekendje weg te gaan naar het zuiden. Ter zuiden van perth ligt de margaret river streek wat bekend staat om de vele wijnvelden en winerys. Vorige week besloot ze dat het toen komende weekend zou worden en dat we een plan gingen maken met wat we wouden doen/zien.
Vrijdag ochtend had ik eerst surfles waarna ik snel naar huis ging om te douchen en de laatste spullen te pakken. Daarna haalden we de meiden wat eerder van school. Dat is niet vreemd, iedereen haalt hier z'n kinderen van school wanneer ze maar willen. De school is er niet heel blij mee maar staat het toch toe. Met z'n 4en gingen we eerst op weg naar het kustplaatsje mandurah. Daar gingen we eerst maar eens wat eten (fastfood, wat een verrassing) en opzoek naar een dvd speler voor in de auto. Nadat dat gekocht te hebben gingen we een beetje rondrijden om mij de stad te laten zien en we kwamen bij de haven uit. Daar zagen we de chocolaterie san churros. San churros is een chocolaterie waar men voor toetje komt. Zo hebben ze chocoladefondue, chocolademousse, chocomelk etc. Maar het bekendste in de chocolaterie zijn de churros. Churros zijn Spaanse gefrituurde deegstaafjes met suiker en kaneel. Je kunt ze dippen in chocola maar apart zijn ze ook erg lekker. We hadden net besteld toen Bec haar moeder belde; haar trein zou over 10 minuten aankomen. Bec haar moeder, caron, ging ook mee maar kon niet eerder van haar werk weg dus zou met de trein naar mandurah komen waar wij haar ophaalden en we nog 1.5 uur verder rijden naar busselton waar we een huisje hadden. We waren zoo dichtbij chocolade, konden het bijna proeven, maar helaas we moesten onze bestellingen cancelen.
Eenmaal onderweg werd ik zo moe van de hele dag, het surfen sochtends en het feit dat het donker was dat ik bijna in slaap viel in de auto.
In busselton heeft de familie met z'n alleen een huisje met timesharing. Dat betekend dat ze het huisje met meerdere mensen hebben en dat iedereen een paar weken per jaar erin mag blijven of het weer wederverhuren. Wij hadden een dubbelhuisje, dus 2 aanelkaar met een tussendeur. Eerder de week waren de zus en zwager van bernard er al een paar dagen geweest samen met de vader, en nu was de vader nog in het ene huisje en wij in het andere. We zaten pal aan de oceaan en ik sliep heerlijk met het raam open en het geluid van de oceaan op de achtergrond.

Zaterdags gingen we eerst naar de receptie om een kaart van de omgeving te halen. (Ik reed, ja links. Alles ging goed totdat ik moest stoppen en de rem een beetje te gevoelig was :P ) Daarop lazen we over een schapenboerderij met een schaap scheren demonstratie die ochtend. Dat leek ons wel leuk en we zijn daar eerst maar naar toe gegaan. Boerderijen in australie krijgen geen overheid steun en daardoor zoeken ze allerlei manieren om extra geld te verdienen. Deze boerderij deed dus demonstraties waarvoor je een kaartje moest kopen. Ook hadden ze een winkel met allerlei kleding etc van schapenwol, en ook uggs ontbraken niet. Binnen in de schuur begon de eigenaar met zijn verhaal. Er werden telkens mensen naar voren gehaald die moesten helpen. Zo moest een jongen een schaap vasthouden terwijl de man uitleg gaf, en na het scheren van de schaap moest een meisje het overige wol opvegen. Toen het schaap geschoren was en de wol ontdaan was van de slechte stukken moest het in de pers machine gestopt worden zodat ze er een baal van konden maken om te verkopen. Nu waren Emma, Eve en ik de klos. Wij moesten het in de machine stoppen. Daarna gingen we naar buiten. De kudden schapen moest van een wei naar een andere wei en een schaapshond ging de schapen drijven. Maar naast de border collie hond hadden ze ook een andere hond. Deze hond is deels border collie en deels iets anders en deze hond loopt over de ruggen van de schapen! Samen met de border collie drijven ze de schapen. Dit was erg leuk om te zien.

Toen we weer terug naar binnen gingen moesten de mensen die op de schouder getikt werden nog even blijven staan. Terwijl hij dit vertelde stond hij recht voor mij dus natuurlijk was ik als eerste de klos! Samen met nog een meisje en 2 jongens bleven we staan terwijl de rest naar binnen ging. De man vertelde na dat we afscheid moesten nemen van de honden dus wij verward: daag hondjes. Eenmaal binnen wou ik al weer gauw gaan zitten maar nee het was nog niet over. Hij vertelde ons over de hokken achter ons en dat daar de schapen snachts in zijn. Ook vroeg hij waar de roosters in de vloer voor zijn. Ja dat is voor de stront dat weten we allemaal. En de die stront moet soms ook opgeruimd worden dus hij zou de emmers en bezems wel halen... Een minuutje later kwam hij weer binnen en met hem kwamen ook 4 lammetjes binnen stormen. Hij had flesjes melk bij zich en wij mochten de lammetjes de flesjes geven! Zool schattig. Na een tijdje nam hij de flesjes van de jongens over en gaf ze aan Emma en Eve. Die vonden het ook helemaal geweldig. Daarna moesten wij ze terug het hok in lokken en gaf hij mij en het andere meisje een lammetje op de arm. Dit werd een fotomomentje! De man vertelde dat de lammetjes zo'n 10/15 kilo wogen maar de tweeling weegt ook rond dat gewicht en dit was zeker weten zwaarder. Dar hebben we hem maar even verteld!
Na de tijd hebben we nog even in de shop rondgekeken en daarna zijn we naar een winery gegaan. Bij de winery hebben we geluncht en daarna een wijnproeverij gedaan. Voor de kids hadden ze een speelplaats en de meiden hebben zich daar mooi in vermaakt.
Na de winery gingen we de oprijlaan weer af. We moesten uitwijken voor een tegenliggende auto en BOEM!! Reden we over een rotsblok. Bleek nou: aan de kant van de oprijlaan staan rotsblokken met daarop lantaarns. Een auto eerder had de lantaarn al omver gereden en wij zijden over een losliggend blok gereden. Dit konden wij niet zien omdat de bus zo hoog van de grond ligt en ik was net op de iPad de route aan het zoeken. We hadden gelukkig geen schade alleen het lampje ESP was gaan branden, en na een check in het boekje van de auto bleek dat dar het stabiliteitssysteem is en dat we de garage ernaar moeten laten kijken. Je kon nog wel verder rijden wat we dan ook maar deden.

Onze volgende stop was de chocoladefabriek. Nou, het was niet echt wat ik me van een chocoladefabriek voorstel maar goed de enige chocoladefabriek die ik ken is van de film sjakie en de Chocoladefabriek en ik was ook geen oempa loempas tegengekomen. Deze chocoladefabriek was meer een loods met allerlei chocolade displays, een overeprijsd café en een soort fabrieksruimte waar je door een raam in kon kijken en waar een vrouw aan de verste werkblad iets aan het doen was met waarschijnlijk chocola maar wat niemand kon zien.
Oké dit viel tegen, maar op naar de volgende stop, nog een winery. In deze winery was het heel druk waardoor we geen wijnproeverij hebben gedaan maar wel heerlijke zachte nougat gekocht hebben.
Tot slot hebben we op die dag nog een laatste winery bezocht waar we wel heerlijke wijn geproefd hebben en toen maar weer op naar busselton.

De volgende ochtend gingen we uit voor ontbijt. Dit is vrij populair in australie en dit had ik nog niet gedaan, dus dat werd hoog tijd! We hadden gereserveerd bij restaurant The Goose (de gans) welke pal aan de oceaan en de busselton jetty ligt. De busselton jetty (pier) is een van de grootsten van Western australie en is zo'n 2 kilometer lang! Er gaat een treintje naar het einde wat erg leuk schijnt te zijn. Na een heerlijk ontbijt met eggs florentine wilden we de trein nemen maar helaas het was te slecht weer. Regen en harde wind en er was een tropische storm op komst. We gingen eerst terug naar het huisje om de spullen in te laden en uit te checken. Indertijd werden we verschillende malen door bezorgde familieleden en buren gewaarschuwd dat er storm op komst is en dat we voorzichtig aan moeten doen. Vol goede moed gingen we op weg met het idee om onderweg ook nog even het dolfijnen discovery centre te bezoeken. Onderweg in de regen en wind vroeg bec mij ineens om de treintijden van bunbury naar perth op te zoeken. Bleek nou, door de instabiliteit van de auto en de regen en wind had ze haast geen grip op de weg als ze harder dan 70 reed, en we reden op een snelweg dus dat was levensgevaarlijk. Ze vond het niet verantwoord om verder te rijden en was van plan om de trein verder te nemen. Eenmaal in bunbury aangekomen en was het etenstijd dus gingen we eerst maar eens naar de Mac om een plan te bedenken en even te eten. De trein zou over een uur gaan en bec zou ons naar het station brengen en dan de auto naar de dealer rijden en terug lopen. Zo gezegd, zo gedaan, op naar het station. Daar aangekomen zagen we een taxi voor ons staan. Bec eropaf: de taxichauffeur zou achter haar aan rijden en haar terug naar het station brengen, als bec haar auto bij de dealer had gebracht. Eenmaal bij de dealer aangekomen was alles dicht. Het hele pand was met hekken omgeven en alles zat op slot. We wouden de auto liever niet zo achterlaten omdat er nog allemaal spullen van ons in lagen die we niet direct mee konden nemen. Maar de taxichauffeur bleek de eigenaar van de Mercedes garage te kennen en belde hem op. Bec kon de sleutels daar achterlaten en de eigenaar zou een uurtje later de auto naar binnen zetten en er meteen maandags naar kijken. Dat was wel even mooi geregeld! Ondertussen waren wij in het treinstation aan het wachten en was het weer steeds slechter geworden. Mega regenbuien en harde windstoten.. een echte storm. Toen Bec weer terug was duurde het niet lang voordat de trein zou vertrekken. We pakten al onze koffers en begonnen ze in de storm in te laden.. en het wachten begon.. Na een kwartier vertraging kwam de mededeling: 'Dames en Heren. Door de storm zijn er meerdere bomen op de rails gevallen en de trein gaat vandaag niet meer rijden. Er zijn bussen die u naar uw bestemming gaan brengen'. De trein heeft toegewezen zitplaatsen na gelang hoelang vantevoren het kaartje gekocht is. De eersten zitten in het eerste rijtuig, en wij zaten in het laatste rijtuig, rijtuig 3. Toen weer een kwartier later de eerste bus aankwam mochten de mensen van het eerste rijtuig mee. En in de tweede bus de rest van het eerste rijtuig.. en in de derde bus mocht rijtuig 2.. etc.etc.
Ondertussen was het 1,5 uur later en mochten wij eindelijk mee. Alle eerdere bussen gingen rechtstreeks naar Perth, waar wij ook heen moesten, maar onze bus ging natuurlijk langs alle kleine dorpjes!

Eindelijk gingen we op weg naar huis. De meiden hadden elk een Ipad dus die vermaakten zich wel, en ik had kon nu mooi van het uitzicht genieten. We reden door allerlei kleine dorpjes met kleine huisjes, kerken en winkeltjes. We waren omgeven door heuvels en de zon ging net onder.. ook kwamen we langs mega ranches met kilometers lange weilanden omgeven met van die witte hekken wat je altijd in films ziet. Het was een super gezicht. Ook zagen we de omgevallen bomen. Megabomen die omgevallen waren alsof het niets is.. best een machtig gezicht! Al het al was de busreis niet zo erg. Na 2,5 uur in de bus kwamen we eindelijk in Perth aan en waren we eindelijk thuis. We hebben totaal 8 uur gedaan over een 2 uur durende reis!

Maandags heeft Bec meteen de garage gebeld. Bleek dat ze door de storm geen stroom meer hadden in hun wijk, en dat ze niets konden doen. Dinsdags was alles gelukkig weer normaal en hebben ze de auto gerepareerd, zodat Bec woensdags weer met de trein die kant op ging om de auto op te halen. Dat was me het weekendje wel!

Thuis waren we wel weer blij om de jongens weer te zien. Ze beginnen nu echt te kletsen, alleen kun je ze niet zo goed verstaan. Ze hebben een paar woorden die ze echt goed kunnen uitspreken zoals No en Moon en More.

De kids vinden het geweldig om mijn haar te doen. Mijn haar is mooi lang waardoor ze ervanalles in kunnen stoppen. Ze hebben een soort ladekastje op wielen waar alle spullen in zitten, en die rijden ze dan naar mij toe. Ik ga op de grond zitten zodat de jongens mijn haar kunnen borstelen en de meiden er speldjes en elastiekjes etc. in kunnen doen. Ondertussen probeer ik dan bij de jongens haarbeugels etc. in te doen, wat ze tegenwoordig ook toelaten. Als je dan zegt: oooh kijk hoe mooi je eruit ziet.. dan draaien ze trots rond en laten ze het aan iedereen zien. Zo schattig! Eve is ook gek op verkleden. Ze heeft veel prinsessenjurken, maar vooral vleugels dragen zijn haar favoriet. De vleugels gaan met elastiekjes om je schouders en past dus iedereen. Ik doe ze ook weleens om bij Christian die dat niet erg vind! Pasgeleden zag ik tussen de verkleedspullen een Dorothy de Dinosaur pak liggen. Dorothy is een tv figuur, een meisjes dinosaurus die de heledag thee drinkt. Ik had hem dat pak aangetrokken en hij zag er zo schattig uit! Bernard vind het maar niks als we dat doen, maar ik vind het hilarisch. Als ik dan een foto van hem maak gaat hij er echt voor poseren :D

Verder denkt Eve dat Nederland een derde wereldland is. Ze komt regelmatig met tekeningen aan voor mijn familie, en pasgeleden kwam ze met speeldgoed aan wat 'heel oud' was. Ze had het voor haar verjaardag gekregen (december) en gaf het aan mij 'is voor je land'. Eeh ja bedankt, maar het past niet in mn koffer, dus geef maar aan je nichtje ofzo.. :D

Ik leef hier zo'n ander leven dat ik weinig van Nederland meekrijg. Ik begreep dat we het niet zo goed doen met voetbal? Das jammer. Ook zijn de examens geweest las ik op facebook. Alle geslaagden hierbij gefeliciteerd!
En ook Oom Martin gefeliciteerd met je 50e verjaardag! Als ik weer thuis ben drinken we er een op :D
Ik heb voor mijn eigen afstuderen ook een kadootje gekocht: een Ipad. Ze zijn hier een stuk goedkoper dan in Nederland en ik ben er super blij mee! Heb al mn foto's en films er al op staan dus uren vermaak.
Ik ga komend weekend naar het casino dus zal ik eens kijken of ik wat extra geld kan binnen sprokkelen!

Oké het is alweer een heel verhaal geworden, ik hou nu op.
Laat vooral ook al wat van jullie horen!

Groetjes Veronique